Aktor wielu teatrów, m. in. Słowackiego w Krakowie (1918-22; 1923-25; 1928-30) i Narodowego w Warszawie. W czasie wojny przebywał w ZSRR. Tam wstąpił do Związku Patriotów Polskich, kierował również frontowym teatrem Armii Polskiej w ZSRR, który w 1944 przekształcił się w Teatr Wojska Polskiego. Po wojnie był dyrektorem nacz. i art. w Teatrze Narodowym (1949-51). W latach 1963-67 był prorektorem PWST w Warszawie, a w latach 1955-56 i 1967-70 rektorem tej szkoły. W latach 1965-70 był prezesem ZASP-u.