Sinds het cultsucces van Merci Patron! is activist/journalist/filmmaker François Ruffin parlementslid geworden. Hier probeert hij een wet in te dienen die gericht is op het handhaven van de rechten van wat in Quebec bekend staat als zorgverleners, en laat hij ons terloops zien hoe een wet waarvan de noodzaak overduidelijk lijkt, wordt samengesteld, besproken, gestemd en . . . sterft op het slagveld van de Franse politiek. Een aangrijpende documentaire over sociaal onrecht die ons op de een of andere manier aan het lachen weet te krijgen terwijl we tekeer gaan van verontwaardiging. En huil ook om de schoonheid van dit alles, dankzij de humanistische gevoeligheid van de regisseur en een behendig spel tussen realiteit en fictie.
