Gli uomini non guardiano il cielo
In 1914 deed paus Pius X, diep bezorgd over de gedachte aan oorlog, alles in het werk om het uitbreken ervan te voorkomen. Terwijl hij zich voorbereidt op de ontvangst van de Oostenrijkse ambassadeur, denkt de paus in gebed aan zichzelf terug. Hij herinnert zich de studiebeurs die hij kreeg voor studies aan het seminarie, zijn liefde voor kinderen en de armen, zijn genereuze naastenliefde in de pastorale missie in Mantua, de apostolische successen van Venetië. De priester herinnert zich het conclaaf, met de gedenkwaardige episode van het veto van de keizer van Oostenrijk, verworpen door het Heilige College en de daaropvolgende stemmingen, die, ondanks de vurige pleidooien van de aangewezen persoon, leidden tot de verkiezing van kardinaal Sarto. Dan gaat de paus de Heilige Mis vieren: voor de laatste keer, aangezien hij samen met het eucharistisch slachtoffer zijn eigen offer consumeert.
